Vakantie!

Joehoeeee!

Wat hoor ik allemaal leuke nieuwtjes vanuit Nederland zeg, gefeliciteerd allemaal!

Zo 10 juni: Vandaag vertrekt Yvette voor een weekje weer terug naar Nederland. Ze wist dat Bianca samen met de coaches met haar mee zouden gaan. Onderling hadden wij afgesproken dat wij met de andere meiden ook naar het vliegveld zouden gaan om haar uit te zwaaien. Dit had ze totaal niet verwacht. Nadat Yvette was vertrokken zijn we naar de Masaai Markt gegaan. Dit zijn allemaal verschillende kraampjes die bijna allemaal hetzelfde verkopen zoals tassen, beeldjes, schalen en armbandjes verkopen. Hier hebben we lekker even rondgekeken en hierna zijn we uit gaan eten met zn alle. Stik gezellig. Nog even vlug onze tassen ingepakt en op tijd naar bed want morgen gaan we eindelijk op safari! Heb er onwijs veel zin in.

Ma 11 juni: Eindelijk op safari! De wekker stond om 6 uur en een uurtje later zouden we met 2 busjes richting de Masai Mara vertrekken. Je zag langzaam het landschap veranderen van druk bevolkt naar open vlaktes, onderweg al zebra's en giraffen gespot. Stik leuk! Rond 15.00 uur zijn we aangekomen op de compound. Even iets gegeten en hierna zijn we het park ingereden. Hier hebben we nog een paar leeuwen, giraffen, zebra's en cheeta's gezien. Het was wel lachen want het dak van het busje stond open zodat je kon staan. In het andere busje was er een soort walkie talkie waarin werd gezegd waar er een bepaald dier was, dus hup het busje weer de andere kant en karre maar. Dit was af en toe wel een goed parkoers voor mijn rijlessen haha. Na een aantal dieren gezien te hebben zijn we weer terug gereden. Nog lekker met zn alle gegeten en hierna was mijn batterij weer ver leeg dus zijn we op tijd gaan slapen. We sliepen trouwens in een soort tent maar dan met een verharde vloer en douche en toilet. Echt leuk!

Di 12 juni: Nog nooit zo goed geslapen in Kenia als deze nacht, heerlijk! Monique was vandaag jarig dus moest er vanochtend wel even gezongen worden aan het ontbijt haha, het busje waar Monique in zat is nog goed versierd met vlaggetjes. De busjes stonden om half 8 klaar en zijn we weer het park ingereden. Vandaag ook olifanten gezien en wat is het toch eigenlijk een stik mooi land zeg als je zo tussen alle dieren en het groen inrijd. Zelfs nog krokodillen en nijlpaarden gezien. We kregen allemaal nog een broodtrommeltje mee en hebben we lekker gepicknickt in het park met de dieren op een veilige afstand. Ook hadden we nog een taart voor Monique laten maken en deze onderweg meegenomen. Door alle kuilen kwam alleen de tekst aan de binnenkant van de doos te zitten maar hij smaakte goed. Rond 3 uur zijn we weer uit het park gereden en zijn we een bezoekje gaan brengen aan de Masaai stam. Dit zijn net huisjes van groeten uit de Rimboe. Snap nu toch wel iets beter dat deze mensen in het begin hier nooit in willen verblijven. Je ziet hier echt niks en de geur van de ontlasting van de dieren is nogal erg overheersend maar als je dit weg denkt is het echt knap dat mensen hier zo kunnen leven. Respect. Vaak hebben ze ongeveer 5 kinderen en hebben de mannen daar meerdere vrouwen. De ''kleding'' die ze aan hebben is eigenlijk een gekleurd doek en ontzettend veel sieraden. Mooi om te zien. Hierna hebben we een warme douche genomen want we waren helemaal vol met stof door de safari haha. Ik dacht eerst wat ben ik toch bruin geworden maar die pret was maar van korte duur haha. Voor het eten voelde ik me al niet echt helemaal lekker maar ben gewoon doorgegaan. Na het eten nog rond het kampvuur gezeten, de sterke verhalen samen met raadsetjes kwamen zo wel naar boven. Stik gezellig!

Wo 13 juni: Niet goed geslapen voel me ook totaal niet lekker. Moet vaak naar de wc en mijn energie is helemaal weg. Toch wat proberen te eten aan het ontbijt en hierna weer het busje in voor de 8 uur durige terugreis. Onderweg nog wel mooi apen, giraffen en zebra's gezien. Wat is het toch een mooi land. Ik voelde me steeds zieker worden en was ook ontzettend blij dat we weer thuis waren zodat ik naar bed kon. Ik was niet de enigste die ziek was 5 van de 8 waren er ziek. Waarschijnlijk zullen we iets verkeerd hebben gegeten. Vandaag een telefoontje gekregen dat Vera is geslaagd,kei leuk om te horen!!

Do 14 juni: Nog steeds niet lekker. De medicijnen die ik steeds inneem werken totaal niet. Voel me steeds zieker worden. Het was verstandiger dat ik samen met de andere zieken naar het ziekenhuis zou gaan zodat er naar gekeken kon worden. Hier in Kenia word ik ontzettend vaak gebeten door muggen. Deze jeuken ontzettend en vaak krab ik deze ook zonder er bij na te denken open. Zo had ik dus ook 2 ontstoken muggenbulten. In het ziekenhuis aangekomen moesten we ons laten registreren en konden we doorlopen naar de dokter. Hier kregen we een roze bandje om met onze gegevens erop. Ik dacht meteen oeee als ik maar niet hoe te blijven, maar dat hoefde gelukkig niet. Ik kreeg een antibiotica kuur mee voor mijn diarree etc en een zalf voor mijn muggenbulten. Weer een ervaring erbij in mijn ervaringenboekje zullen we maar zeggen haha.

De dagen die volgde heb ik vooral op bed gelegen en ging het steeds een stukje beter.

Za 16 juni: Nog een keertje naar het ziekenhuis geweest ik vond dat mijn muggenbulten er steeds slechter uit gingen zien en ik vertrouwde het niet helemaal. De dokter vond ze er zelf wel goed uitzien dus daar waren onze meningen een beetje over verdeeld. Heb toch maar gedaan wat hij zei en ze zien er na een paar dagen eigenlijk wel een stuk beter uit, dus daar ben ik blij om. Savonds zijn we nog uit wisten eten bij een Indisch restaurant. An onze coach vertrekt maandag alweer naar huis. Haar coach periode is dan alweer voorbij. Wat zijn die 7 weken gevlogen zeg en wat heeft ze het goed gedaan in haar eentje!! Heerlijk gegeten en deze afgelopen dagen had ik maar weinig gelachen omdat ik ziek was, maar dat is na deze avond weer goed op niveau teruggebracht. Wat was ik blij dat ik me al stukken beter voelde!!
Toen we klaar waren met eten en terug liepen naar onze tuck tuck, stonden er een paar mensen buiten. Inge, Paula, Ans onze nieuwe coach en ik zaten al in een tuck tuck, toen we opeens van alles hoorde. Blijkbaar had een Keniaan geprobeerd iets te stelen van iemand. Even later werd het duidelijk dat het om de bril ging van onze nieuwe coach Tom. Tom had een ontzettend snel reactie vermogen en had zo zijn bril weer terug. Hier in Kenia word er heel erg gereageerd als er iemand iets steelt of probeert te stelen. Ze hebben zo iets van we zijn vaak al arm en als je dan ook nog van ons gaat stelen dan hebben we helemaal niks. Er werden dan ook naar deze Keniaan een paar raken klappen uitgedeeld door andere Kenianen. Ik had niet verwacht dat ze zo voor een mzungu (blanke) op zouden komen. Hier stond ik echt versteld van.

Zo 17 juni: De groep is weer compleet, Yvette is weer terug! Lekker rustig aan gedaan. De ouders van Mandy waren er ook en lekker een beetje gekletst en gezwommen. In de middag zijn de Kisumu meiden vertrokken naar het platteland Rangala voor hun volgende stage. Savonds zijn we met de ouders van Mandy gaan uiteten bij de Rooftop en hier hangt ook een tv dus konden we de voetbal wedstrijd kijken. Iedereen was in het oranje, dat was leuk om te zien. Er zaten zelfs 3 Kenianen met oranje pruiken op. In de eerste paar minuten zat de stemming er goed in, helemaal toen ze scoorde haha. Jammer dat ze verloren hebben! Maar het was een gezellige avond.

Ma 18 juni: Vandaag vertrekken An en Harold alweer naar huis. De tijd vliegt. Sochtends hebben we afscheid van ze genomen en hebben we hierna de bus naar Rangala het platteland gepakt. Hier hebben wij onze eerste stageperiode gehad. De busreis heen was nog nooit zo goed geweest want ik was zelfs in slaap gevallen terwijl je normaal helemaal heen en weer word geschut. Wat was het weer leuk om in Rangala aan te komen, we kregen allemaal echt weer een thuis gevoel. Even de spullen weggezet en hierna zijn we een kijkje gaan nemen in het Babyhome. De kindjes herkende ons nog echt leuk om ze weer te zien!! Hierna gingen we naar de Girlsschool. De leraren even gedag gezegd, wat was het weer vertrouwd om hier te zijn. Na de leraren gezien te hebben wilde ik ook even langs klas 3, waar ik een tijdje les aan heb gegeven. Zooo wat was dit ontvangst een kippenvel moment zeg. Toen ik de deur open deed vlogen ze om mijn nek, geknuffeld, geschreeuw en gegil. Ik had niet verwacht dat ze zo enthousiast zouden reageren, dit raakte mij echt zo diep. Dat ze zo blij waren om mij weer te zien had ik niet verwacht. Dit zal ik echt niet snel vergeten. Stik leuk om al die kinderen weer te zien! Nog even in de andere klassen gekeken en hierna zijn we naar de Boysschool gegaan. Nadat we hier weer alles hadden bewonderd zijn we nog langs het ziekenhuisje geweest en hierna weer terug naar het Babyhome want we waren uitgenodigd voor de lunch. Het Keniaans eten is eigenlijk wel lekker hier, ik zal niet zeggen dat alles lekker is maar het meeste toch wel. Hierna nog eventjes met de kindjes gek gedaan en toen de bus teruggepakt. Nog een mooie actie van de moeder van Mandy, rijden we door zo'n grote kuil en roept ze kei hard AU door de bus hahah geniale actie! Op een gegeven moment een kei harde knal, ik dacht echt nu stort heel het dak naar beneden, dit was alleen niet zo. We hadden een klap band! Maar dat maakte niet zoveel uit volgens de buschauffeur want het was maar de binnenband dus reden we gewoon door haha. De busreis is nu nog nooit goed gegaan, altijd is er wel iets haha! Dus hebben we nog een reden om nog een keer terug te gaan naar Rangala.

Di 19 juni: Vandaag gingen we een kijkje nemen op de Lutern School en in het New Nyanza Hospital. Kirsten gaat namelijk op de Lutern School stage lopen. Hier hebben we rond gekeken en kennis gemaakt met het schoolhoofd. Ook hier moesten we weer in het visitorsboek schrijven. Bij iedere school of iedere instelling die je bezoekt moet je je gegevens opschrijven. Op de Luturn school zitten kinderen van verschillende leeftijden met een handicap. Het is onze bedoeling om hier zeker ook nog een paar daagjes te komen helpen. Hierna zijn we doorgereden naar het New Nyanza Hospital waar Inge,Mandy en ik stage gaan lopen. Na een tijdje gewacht te hebben kwam er iemand aan die ons heeft rondgeleid. Dit is een groot ziekenhuis met vele kamertjes. In ieder kamertje wordt er weer iets anders uitgevoerd. Wat ons opviel is dat je op elke afdeling zomaar mag binnen lopen. Ook staat er vaak op de muur een prijslijst en de wachttijd geschilderd. Dit is wel apart om te zien. Wat waren dit ontzettend veel indrukken en zo groot, hier zal ik zeker nog een keer gaan verdwalen haha. Na deze rondleiding zijn we naar huis gegaan en hebben we nog een duik genomen in het zwembad om alles te laten bezinken. Ik ben benieuwd hoe mijn stageperiode in het ziekenhuis zal zijn maar ik heb er zin in.

Tot snel weer!
Liefs Danick