Times fly's
Door: Danick
Blijf op de hoogte en volg Danick
02 Juli 2012 | Kenia, Rangala
De eerste paar weken in het ziekenhuis zijn alweer voorbij.
In het begin moest ik best wel wennen aan de manier van werken. In de ochtend zitten er vaak zo veel patiënten te wachten maar toch helpen 4 verpleegkundige 1 patiënt. Terwijl ze het ook makkelijk in hun eentje kunnen doen. Er loopt zo veel personeel rond in het ziekenhuis. De eerste paar dagen heb ik stage gelopen in een kamer waar je vooral grote wonden te zien krijgt, hechtingen verwijderd worden en injecties gegeven worden. Dit was indrukwekkend om te zien, iedere wond behandelen ze hetzelfde. Wonden zo groot of nog groter dan een tennisbal, wondranden die de verkeerde kant op gaan, hechtingen die er al 2 maanden inzitten, injecties die worden gegeven of soms weggelaten worden. Het is totaal anders dan in Nederland. Ik kon alleen totaal niet met deze man samenwerken dus was ik blij dat we maandag alweer gewisseld werd van kamers. Het is de bedoeling dat we iedere week in een andere kamer komen te staan.
Ook zie je bijna dagelijks gevangen rondlopen in het ziekenhuis. Ze hebben allemaal een streepjes uniform aan en handboeien om en loopt er een bewaker achter met een geweer vanaf de grond tot aan zijn heup. Je weet niet wat deze mensen gedaan hebben maar het kan ook zo zijn dat deze mensen alleen maar een brood hebben gestolen. De politie is zo corrupt als wat en wanneer je ergens niet voor betaald ga je zo de gevangenis in. Ook kan je zo vrij komen als je er maar voor betaalt.
In het weekend zijn we naar de rooftop gegaan om op het dakterras een boekje te lezen en een rustig weekendje te houden. Hier nog lekker geluncht.
Maandag is iedereen weer van afdeling gewisseld. Ik kwam op room 3 Family Planning te staan. Hier komen vrouwen voor anticonceptie. Alle middelen zijn gratis, het enige wat de vrouwen moeten doen is op de afgesproken datum terug komen. Hier zijn de Kenianen ook erg streng in, komt er namelijk een patiënt één dag te vroeg dan word ze naar huis gestuurd en mag ze morgen terug komen. Dit vind ik zo goed geregeld in het ziekenhuis, en ik kan je vertellen het is ook altijd druk daar. Ik meette eerst de bloeddruk en woog de vrouwen, hierna gingen ze naar mijn collega voor een gratis HIV test, zij stuurde ze door naar de zuster voor de administratie en een nieuwe afspraak te maken en daarna kwamen ze weer terug naar mij voor de injectie. Deze ochtend heb ik zo'n 45 vrouwen behandeld. Het is druk maar de tijd vliegt enorm. Ik vond het leuk om deze dagen hier te staan en je leert toch van al deze dingen. In Nederland zou je niet snel de bloeddruk bij iemand meten op de gang met zo'n 50 vrouwen met baby's om je heen in. Na een paar dagen wend dit ook en weet je niet beter. In de middag is het vaak erg rustig. Er is vaak geen werk en de meeste collega's zijn te moe om iets te doen en zitten hun tijd uit tot half 5. In de middag gaan we meestal de medicijnen tellen en klaarleggen voor de volgende dag of we nemen een kijkje op een andere afdeling.
In het weekend zijn de meiden vanuit Rangala weer gekomen. Zaterdag ochtend stond er rond 8 uur de auto van Consolata klaar en mochten wij mee in de kattebak naar Kakamega Forest. Dit is een tropisch regenwoud en hier kan je verschillende planten en dieren zien, zoals apen en vlinders. We vertrokken met een gids die ons van alles over deze plek verstelde. Op een gegeven moment werd het tijd voor een klim. De paadjes werden steeds smaller en de steentjes steeds gladder. Onze hoofden liepen ook steeds roder aan, maar wat was het mooi om te zien zeg. Wat een uitzicht op 1750 meter hoogte. Je keek zo over alle bomen heen. Hier hebben we lekker onze boterham opgegeten en even uitgerust want hierna kwam weer de klim naar beneden. Naar boven was prima gegaan nu alleen naar beneden nog. Hier was ik echt geen held in. Ontzettend stijl en ik was dan ook aan het trillen op mijn benen, de steentjes gleden mooi met ons mee. De meiden hebben mij ook echt super naar beneden gecoacht, nog nooit zo blij geweest dat ik weer beneden op de grond stond. Maar het was allemaal echt de moeite waard en dat zonder te vallen. Op de terugweg nog verschillende soorten apen gezien. Ongelofelijk dat je door hun terrein heen loopt en van zo dichtbij de apen kan zien. Hierna zijn we doorgereden naar de Crying stone. Waar verschillende verhalen de ronde over gaan. Het is een steen waar altijd water uit komt, vandaar de naam Crying stone. Zondag was het lekker weer en hebben we aan het zwembad gelegen.
Vandaag was het weer tijd om van afdeling te wisselen en nu sta ik op room 22. Dit is een kamer voor vrouwen die zwanger zijn en op controle komen. Er wordt geluisterd naar het hartje van het kindje, dit heb ik ook geleerd in het ziekenhuis en om te voelen of het kindje in de juiste positie ligt. Ook krijgen ze vaak nog verschillende medicijnen mee. In de ochtend heb ik vooral het begin werk gedaan met bloeddruk opmeten en het gewicht. Op een gegeven moment was het erg druk bij het ''consultatiebureau'' dus heb ik hier geholpen met het wegen van de baby's. Nadat hier al het werk gedaan was ben ik weer terug gegaan naar room 22 en heb ik vrouwen verschillende medicatie meegegeven en injecties gezet.
Sommige vrouwen verstaan geen Engels en dan is het altijd een uitdaging om toch voor elkaar te krijgen wat je wilt. Met handen en voetenwerk gaat het vaak prima. Wanneer ik uitleg ergens over moet geven vraag ik altijd of een collega het haar wilt vertellen want anders word het wel erg lastig. Ook in deze kamer vind ik het tot nu toe erg leuk en gezellig dus ook deze week zal weer wel voorbij vliegen. We gaan van de laatste weekjes nog goed genieten voordat het alweer voorbij is.
Iedereen een fijne vakantie en tot snel weer!
Liefs Danick
In het begin moest ik best wel wennen aan de manier van werken. In de ochtend zitten er vaak zo veel patiënten te wachten maar toch helpen 4 verpleegkundige 1 patiënt. Terwijl ze het ook makkelijk in hun eentje kunnen doen. Er loopt zo veel personeel rond in het ziekenhuis. De eerste paar dagen heb ik stage gelopen in een kamer waar je vooral grote wonden te zien krijgt, hechtingen verwijderd worden en injecties gegeven worden. Dit was indrukwekkend om te zien, iedere wond behandelen ze hetzelfde. Wonden zo groot of nog groter dan een tennisbal, wondranden die de verkeerde kant op gaan, hechtingen die er al 2 maanden inzitten, injecties die worden gegeven of soms weggelaten worden. Het is totaal anders dan in Nederland. Ik kon alleen totaal niet met deze man samenwerken dus was ik blij dat we maandag alweer gewisseld werd van kamers. Het is de bedoeling dat we iedere week in een andere kamer komen te staan.
Ook zie je bijna dagelijks gevangen rondlopen in het ziekenhuis. Ze hebben allemaal een streepjes uniform aan en handboeien om en loopt er een bewaker achter met een geweer vanaf de grond tot aan zijn heup. Je weet niet wat deze mensen gedaan hebben maar het kan ook zo zijn dat deze mensen alleen maar een brood hebben gestolen. De politie is zo corrupt als wat en wanneer je ergens niet voor betaald ga je zo de gevangenis in. Ook kan je zo vrij komen als je er maar voor betaalt.
In het weekend zijn we naar de rooftop gegaan om op het dakterras een boekje te lezen en een rustig weekendje te houden. Hier nog lekker geluncht.
Maandag is iedereen weer van afdeling gewisseld. Ik kwam op room 3 Family Planning te staan. Hier komen vrouwen voor anticonceptie. Alle middelen zijn gratis, het enige wat de vrouwen moeten doen is op de afgesproken datum terug komen. Hier zijn de Kenianen ook erg streng in, komt er namelijk een patiënt één dag te vroeg dan word ze naar huis gestuurd en mag ze morgen terug komen. Dit vind ik zo goed geregeld in het ziekenhuis, en ik kan je vertellen het is ook altijd druk daar. Ik meette eerst de bloeddruk en woog de vrouwen, hierna gingen ze naar mijn collega voor een gratis HIV test, zij stuurde ze door naar de zuster voor de administratie en een nieuwe afspraak te maken en daarna kwamen ze weer terug naar mij voor de injectie. Deze ochtend heb ik zo'n 45 vrouwen behandeld. Het is druk maar de tijd vliegt enorm. Ik vond het leuk om deze dagen hier te staan en je leert toch van al deze dingen. In Nederland zou je niet snel de bloeddruk bij iemand meten op de gang met zo'n 50 vrouwen met baby's om je heen in. Na een paar dagen wend dit ook en weet je niet beter. In de middag is het vaak erg rustig. Er is vaak geen werk en de meeste collega's zijn te moe om iets te doen en zitten hun tijd uit tot half 5. In de middag gaan we meestal de medicijnen tellen en klaarleggen voor de volgende dag of we nemen een kijkje op een andere afdeling.
In het weekend zijn de meiden vanuit Rangala weer gekomen. Zaterdag ochtend stond er rond 8 uur de auto van Consolata klaar en mochten wij mee in de kattebak naar Kakamega Forest. Dit is een tropisch regenwoud en hier kan je verschillende planten en dieren zien, zoals apen en vlinders. We vertrokken met een gids die ons van alles over deze plek verstelde. Op een gegeven moment werd het tijd voor een klim. De paadjes werden steeds smaller en de steentjes steeds gladder. Onze hoofden liepen ook steeds roder aan, maar wat was het mooi om te zien zeg. Wat een uitzicht op 1750 meter hoogte. Je keek zo over alle bomen heen. Hier hebben we lekker onze boterham opgegeten en even uitgerust want hierna kwam weer de klim naar beneden. Naar boven was prima gegaan nu alleen naar beneden nog. Hier was ik echt geen held in. Ontzettend stijl en ik was dan ook aan het trillen op mijn benen, de steentjes gleden mooi met ons mee. De meiden hebben mij ook echt super naar beneden gecoacht, nog nooit zo blij geweest dat ik weer beneden op de grond stond. Maar het was allemaal echt de moeite waard en dat zonder te vallen. Op de terugweg nog verschillende soorten apen gezien. Ongelofelijk dat je door hun terrein heen loopt en van zo dichtbij de apen kan zien. Hierna zijn we doorgereden naar de Crying stone. Waar verschillende verhalen de ronde over gaan. Het is een steen waar altijd water uit komt, vandaar de naam Crying stone. Zondag was het lekker weer en hebben we aan het zwembad gelegen.
Vandaag was het weer tijd om van afdeling te wisselen en nu sta ik op room 22. Dit is een kamer voor vrouwen die zwanger zijn en op controle komen. Er wordt geluisterd naar het hartje van het kindje, dit heb ik ook geleerd in het ziekenhuis en om te voelen of het kindje in de juiste positie ligt. Ook krijgen ze vaak nog verschillende medicijnen mee. In de ochtend heb ik vooral het begin werk gedaan met bloeddruk opmeten en het gewicht. Op een gegeven moment was het erg druk bij het ''consultatiebureau'' dus heb ik hier geholpen met het wegen van de baby's. Nadat hier al het werk gedaan was ben ik weer terug gegaan naar room 22 en heb ik vrouwen verschillende medicatie meegegeven en injecties gezet.
Sommige vrouwen verstaan geen Engels en dan is het altijd een uitdaging om toch voor elkaar te krijgen wat je wilt. Met handen en voetenwerk gaat het vaak prima. Wanneer ik uitleg ergens over moet geven vraag ik altijd of een collega het haar wilt vertellen want anders word het wel erg lastig. Ook in deze kamer vind ik het tot nu toe erg leuk en gezellig dus ook deze week zal weer wel voorbij vliegen. We gaan van de laatste weekjes nog goed genieten voordat het alweer voorbij is.
Iedereen een fijne vakantie en tot snel weer!
Liefs Danick
-
02 Juli 2012 - 16:36
CoMu:
Ha Danique, Das lekker toeven in die mooie tuin bij het Kakamega forrest he. (Laatste foto) En een mooie grote bomen met veel vogels die je daar wel gezien zult hebben. En op je werk zal het inderdaad anders gaan dan in Nederland, maar daarom ben je ook in Kenia om dit allemaal eens mee te maken. Ik zie heel wat bekenden op jouw verhalen reageren. Wel leuk dat zij het ook leuk vinden dat je daar allewrlei avonturen beleeft.
Ik wens je nog een mooie tijd en tot het volgende verhaal. Groetjes... -
02 Juli 2012 - 18:17
Sweepjes:
he die danick weer een mooi verslag goed dat we zo een beetje kunnen volgen o ja nog de groetjes van ons rebecca auw doe tot de volgende keer he -
02 Juli 2012 - 19:04
Jeroen En Miranda:
hoi danick,leuk te lezen dat je nu ook leuk hebt in het ziekenhuis,even wennen maar ziedaar ,ervaringen die je hier nooit mee gaat maken als student.wat boffen jullie allemaal toch.om dan van de uitstapjes maar niet te spreken,maarja als je heel de week hard werkt mag dat in het weekend wel,toch?vergeet je niet om over 31 dagen in het vliegtuig richting nederland te stappen?zet hem op tot die tijd en tot ziens.
jeroen en miranda -
02 Juli 2012 - 20:06
Adriënne:
Wat een mooie foto's! Die van die aapjes, heel lief. Blij dat je het naar je zin hebt Danick. Tot snel! Adriënne -
03 Juli 2012 - 06:43
Marja:
hallo Danick,
wat gaat de tijd toch snel......
leuke verslagen schrijf je, ik heb ze vanochtend met plezier zitten lezen en je mooie foto's bekeken. geniet ervan!
hartelijke groeten van de buurtjes -
03 Juli 2012 - 08:44
Dick & Ria:
Hai Danick,
Na jullie weekje vrijaf is het 2e project alweer begonnen. Weer een nieuwe ervaring! Super knap wat je samen met de andere meiden allemaal doet. Leuk om daar al die beesten te zien hé, het lijkt net een grote dierentuin :). Nog een hele leuke tijd daar
groetjes van ons allemaal -
03 Juli 2012 - 13:08
Zus Mandy:
hey zus/Danick
erg leuk om jou verhaal te lezen. daar hebben we nu wel tijd voor.... haha
we hebben een super top tijd hier in Kenia. dit gaan wij nooit van ons leven meer vergeten
dikke kus van je zus mandy :D
-
03 Juli 2012 - 17:36
Caren:
wat knap dat je die afdaling hebt gedaan hoor; geen spierpijn de volgende dag??
veel plezier nog met elkaar en de groetjes van ons -
06 Juli 2012 - 13:50
Corrinne Huijbrechts:
Je leeft echt in een andere wereld als wij. Maar je ziet wel dat daar met veel minder (moderne) middelen ook resultaten behaald worden. Je moet in de toekomst gewoon het beste van twee wereld weten te combineren. Leuk die apen met een "trosje" aan hun achterste. Heel veel plezier nog.
Groetjes van de Huijbrechtjes -
08 Juli 2012 - 12:06
De Nijnatjes:
Hoihoi Blij te horen dat je het goed maakt in Verweggistan haha. Wat een geweldige uitdaging is het toch. Geniet ze nog daar en het ga je goed!!!
Grtjzzz van de Nijnatjes -
13 Juli 2012 - 15:25
Toinet En Wim:
Danick, het was weer even geleden dat we je verslagen hebben kunnen lezen, maar zijn nu weer helemaal bij. Je hebt al wel veel gedaan en gezien daar. Naast het werk heb je met de safari wel heel veel moois gezien, waar je hier voor naar Artis moet. Wel heel bijzonder. Geniet nog maar lekker deze maand, want het is weer zo voorbij. Groetjes, Fam. de Vooght -
14 Juli 2012 - 20:15
Conni:
Wat interessant en leuk al die verschillende specialismen. Ben stiekem een beetje jaloers op je, maar ik gun het je van harte. Geniet er lekker van Danick, deze ervaring neemt niemand je meer af. Super met de afwisseling om Kenia als land te bewonderen. Ik wens je nog een super laatste paar weken toe.
Lieve groetjes, Conni
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
