Bevallingen, keizersneden en heel veel baby's.
Blijf op de hoogte en volg Danick
28 Juli 2012 | Kenia, Rangala
De stage dagen zijn in Kenia alweer voorbij. Heb allebei mijn stage's met een goed afgesloten, dus daar ben ik heel blij om. De laatste 2 weken heb ik weer veel gezien en gedaan.
Maandag heb ik samen met Inge en Mandy een besnijdenis bij een baby'tje van 2 weken gezien. Van te voren waren we eerst nog aan het twijfelen, doen we het nu wel of niet, maar waarschijnlijk zullen we dit niet zien in Nederland. Dit was indrukwekkend om te zien. De beentjes van het kindje werden vastgebonden en hierna kon de ingreep plaats vinden. De voorhuid werd gewoon in de prullenbak gegooid haha.
Dinsdag hebben we een kijkje genomen op de O.K. Wauw, ontzettend spannend. Wat zullen we te zien krijgen. We kregen de bekende O.K. kleren aan. Bij de eerste operatie werd er een litteken mooier gemaakt. Nou ja mooier, dat weet ik ook nog niet zo zeker. Bij deze 2 uur durende operatie stonden er zeker 15 studenten op te kijken. Deze chirurg vond dat wel heel interessant en begon ons te overhoren over de instrumenten die hij gebruikte. Toch weer even een goed leermomentje gehad.
Na een klein kwartiertje zou de volgende patient komen. Een zwangere vrouw, haar kindje had een te groot hoofd waardoor deze mevrouw niet via de ''normale'' manier kan bevallen.
Het duurde nog even voordat ze gingen beginnen dus liepen we de volgende kamer binnen. Het is eigenlijk een grote gang met 8 operatiekamers achter elkaar, overal staan de deuren open dus je kan overal een kijkje nemen. Bij de volgende kamer lag er net een man op de behandelkamer, hij had iets aan zijn darmen dus daar werd nu naar gekeken. Ze sneden in een beweging heel zijn buik open, hup de buikwand aan de kant en daar kwamen de darmen. Wauw, zo groot en ze bleven er maar mee ''overgooien'' van de ene kant van het lichaam naar de anderen. Ik stond met mijn ogen wijd open te kijken. Wanneer zou ik dit weer een keertje zien in Nederland?? Dit was echt heel indrukwekkend om te zien. Maar ik snap nu wel dat de mensen hier in Kenia infecties kunnen oplopen tijdens de operatie, er vloog zelfs een mug rond en overal staan de deuren open.
Op een gegeven moment zagen we dat de zwangere vrouw in de kamer naast ons werd binnengereden dus gingen we vlug daar kijken. Wat was dit indrukwekkend om te zien, de ruggenprik, hoe de buik laagje voor laagje werd opengesneden, kindje uit de baarmoeder en meteen de navelstreng werd afgeklemd. Wauw, hier waren geen woorden voor.
Woensdag zou de president naar Kisumu komen om een agrarisch evenement te openen. Samen met onze Coach Tom en Millicent liepen we hier rond. Overal liepen natuurlijk bewakers. Het zag er eigenlijk uit, als een grote beurs met verschillende ''huisjes''.
Zelfs een huisje van de gevangenis. Hier werd ons van alles verteld over de gevangenis en er liepen zelfs gevangen rond. Deze moesten verschillende kluswerken doen. In Nederland zou je dit echt nooit zien. Maar zoals het hier in Kenia gaat kwam vandaag niet de president, hij zou morgen pas komen. Een paar dagen later hoorde wij dat hij helemaal niet meer is geweest, waarschijnlijk hebben ze dit alleen maar gezegd om mensen te trekken.
Smiddags zijn we naar het Obama's Kinderziekenhuis geweest. Het was goed om te zien dat er nog maar weinig kindjes lagen die je herkende van vorige week. De kindjes die er nog wel waren van vorige week zagen er beter uit en vonden het weer leuk dat we langs kwamen. Samen met Kirsten ben ik heel het ziekenhuis door geweest om ieder kindje te voorzien van een ballon en vele stickers. Voor een lach van een ziek kindje doe je toch alles. Nadat we alle kindjes gehad hadden liepen we weer terug naar Inge en Mandy waar net een kindje het infuusje uit zijn hand had getrokken. Meteen naar de zuster toe maar ze zei dat we het maar gewoon moesten afdrukken en dan zou ze als ze tijd had weer een nieuw infuusje prikken. Zelfs toen we het kind in onze armen mee terug namen naar de afdeling, had niemand ''tijd'' om ons te helpen.Ongelofelijk, dat ze hier in Kenia er zo mee om gaan.
Donderdag zijn we naar de Immigration gegaan om ons visum nog voor de laatste dagen te verlengen. Nog een bezoekje gebracht aan de stage van Kirsten en de vorderingen gezien voor onze sponseractie.
Vrijdag was alweer het teken van het laatste weekendje met zn 4e. Dat moesten we natuurlijk wel goed afsluiten dus zijn we naar Kiboko Bay, een ressort geweest. Een zwembad met een prachtig uitzicht op een groot meer met nijlpaarden.
Zaterdag en zondag weer een bezoekje gebracht aan de massaai markt, lekker geluncht en gezwommen.
Maandag ons eerste dagje op de labour ward (bevallingsafdeling). Ik stond op een kamer waar verschillende vrouwen liggen. Aan de ene kant van de kamer liggen de vrouwen die net bevallen zijn en aan de andere kant de zieken vrouwen. In de ochtend nog een keizersnede gezien. Deze keer deed een vrouwelijke chirurg ''de bevalling'' binnen een half uur was ze helemaal klaar terwijl de mannelijke chirurg hier 1,5 uur over deed. In de middag nog 2 bevallingen gezien op de natuurlijke manier. Bij een bevalling ging het op een gegeven moment behoorlijk fout. Bij het kindje zat de navelstreng rond zijn nekje waardoor hij zeker de eerste 10 minuten niet reageerde. Meteen werd er (door de student die de bevalling deed) de zuster erbij geroepen. De beademingspomp was alleen te groot en een kleinere konden ze niet zo snel vinden, ze was er een beetje mee aan het stuntelen. Meteen werd ze overgenomen door een andere zuster. Toen we eenmaal van de schrik bekomen waren hadden we alle 3 ook zoiets ga maar aan de kant wij doen het wel. Gelukkig begon het kindje op een gegeven moment te huilen dus was het reanimeren niet meer nodig.
De rest van de week hebben we meerdere bevallingen en keizersneden gezien. Het is en blijft mooi en indrukwekkend om te zien. De eerste schreeuw van het kind of om te zien hoe het kindje vecht voor zijn leven. Ik heb hier zo veel geleerd.
Donderdagochtend zijn we voor de laatste keer naar stage gegaan. Raar om ook deze stageperiode af te sluiten. We hebben hier zoveel geleerd en mogen zien. Bij de overdracht hadden we nog een afscheidswoordje gedaan waarop iedereen voor ons ging dansen en zingen. Haha dit zijn zulke leuke dingen die ik echt niet snel zal vergeten. Gelukkig hebben ze mij ook dit liedje geleerd, dus word het regelmatig hier in huis gezongen.
In de middag zijn we naar de luturnschool geweest. Ons sponserproject is bijna afgelopen en alles is zo ver als klaar. Vandaag zou de overdracht zijn vanuit ons naar de Luturnschool. Verschillende mensen waren hierbij aanwezig. Ook kregen we vanuit de school als bedank een soort certificaat. Ik ben blij dat we aan deze school ons sponsergeld hebben besteed.
De bedden zagen er goed en stevig uit. Hopelijk is deze week het laatste bed nog af en het hekwerk.
Vrijdag ben ik samen met Inge voor de laatste keer terug gegaan naar Rangala om afscheid te nemen van de Boys en Girlsschool. Het voelde weer vertrouwd en als thuiskomen om daar te lopen. Wat een verschil en wat een rust. Eerst nog even een bezoekje gebracht aan onze kleine vriendjes in het babyhome. Het was zo leuk om te zien dat ze je nog herkende. Hierna even langs de Boysschool waar Inge stage had gelopen. Leuk om haar collega's te zien en het typische keniaanse eten. Nadat we daar afscheid hadden genomen, gingen we naar de Girlsschool. Wauw, leuk om de collega's weer te zien, vele leraressen hadden een andere pruik dus het was weer even wennen om iedereen te zien. Natuurlijk weer een bezoekje gebracht aan klas 3. De lerares was alweer ziek dus zaten ze zonder lerares. Wat had ik de neiging om hier weer voor de klas te gaan staan. De klas klapte, gilde en juichten allemaal om ons te verwelkomen. Geweldige klas. Ik heb hier zo'n geweldige stageperiode gehad. Nadat we van iedereen afscheid hadden genomen liepen we weer terug naar de busplaats. We hadden net de bus gemist, maar eigenlijk vonden we dit niet zo erg. Voor de laatste keer de Keniaanse bustijden, de bus die te vroeg of te laat komt of soms wel helemaal niet. We zijn aan de kant van de weg gaan zitten om voor de laatste keer de indrukken van Rangala in ons op te nemen. Een half uurtje later kwam er een bus langs en zijn we vertrokken naar Kisumu. Vol blauwe plekken van de slechte weg kwamen we aan in Kisumu. Bij aankomt in Kisumu zijn we opgehaald door Tom, Kirsten en Mandy en zijn we door gereden naar de Luturn. Het laatste bed en het hekwerk was af dus konden we het eindresultaat gaan bewonderen. Het is echt mooi geworden, ik hoop en denk zeker dat het goed gebruikt gaat worden.
Vandaag hebben we een afscheidsfeestje gehouden voor het personeel hier op de compound, Sammy onze tucktuck chauffeur en natuurlijk onze Keniaanse coaches Consolata en Millicent. Vandaag ging eindelijk Paul, een wees uit het Babyhome naar zijn adoptiemoeder Consolata. Iedereen kende hem natuurlijk uit het Babyhome dus het was leuk dat hij erbij was. Het was een leuk feestje, toch vond ik het raar om deze mensen nog maar een paar keertjes te zien voordat we maandag naar Narobie vertrekken.
Over een paar dagen vertrekken we alweer naar huis. Het is ontzettend dubbel, leuk om iedereen thuis weer te zien maar weer zoveel dingen die je hier achterlaat. De band die je met de meiden hier hebt opgebouwd. Alle dingen die je ziet en geleerd hebt, het leven hier. De mensen die je hier hebt ontmoet. Ik ga het allemaal missen maar ik ben zo blij dat ik deze kans heb gehad om 3 maanden van dit land te mogen genieten!! We gaan van de laatste dagen ontzettend te gekke dagen maken!!! Tot over een paar dagen weer in Nederland.
Liefs Danick
Maandag heb ik samen met Inge en Mandy een besnijdenis bij een baby'tje van 2 weken gezien. Van te voren waren we eerst nog aan het twijfelen, doen we het nu wel of niet, maar waarschijnlijk zullen we dit niet zien in Nederland. Dit was indrukwekkend om te zien. De beentjes van het kindje werden vastgebonden en hierna kon de ingreep plaats vinden. De voorhuid werd gewoon in de prullenbak gegooid haha.
Dinsdag hebben we een kijkje genomen op de O.K. Wauw, ontzettend spannend. Wat zullen we te zien krijgen. We kregen de bekende O.K. kleren aan. Bij de eerste operatie werd er een litteken mooier gemaakt. Nou ja mooier, dat weet ik ook nog niet zo zeker. Bij deze 2 uur durende operatie stonden er zeker 15 studenten op te kijken. Deze chirurg vond dat wel heel interessant en begon ons te overhoren over de instrumenten die hij gebruikte. Toch weer even een goed leermomentje gehad.
Na een klein kwartiertje zou de volgende patient komen. Een zwangere vrouw, haar kindje had een te groot hoofd waardoor deze mevrouw niet via de ''normale'' manier kan bevallen.
Het duurde nog even voordat ze gingen beginnen dus liepen we de volgende kamer binnen. Het is eigenlijk een grote gang met 8 operatiekamers achter elkaar, overal staan de deuren open dus je kan overal een kijkje nemen. Bij de volgende kamer lag er net een man op de behandelkamer, hij had iets aan zijn darmen dus daar werd nu naar gekeken. Ze sneden in een beweging heel zijn buik open, hup de buikwand aan de kant en daar kwamen de darmen. Wauw, zo groot en ze bleven er maar mee ''overgooien'' van de ene kant van het lichaam naar de anderen. Ik stond met mijn ogen wijd open te kijken. Wanneer zou ik dit weer een keertje zien in Nederland?? Dit was echt heel indrukwekkend om te zien. Maar ik snap nu wel dat de mensen hier in Kenia infecties kunnen oplopen tijdens de operatie, er vloog zelfs een mug rond en overal staan de deuren open.
Op een gegeven moment zagen we dat de zwangere vrouw in de kamer naast ons werd binnengereden dus gingen we vlug daar kijken. Wat was dit indrukwekkend om te zien, de ruggenprik, hoe de buik laagje voor laagje werd opengesneden, kindje uit de baarmoeder en meteen de navelstreng werd afgeklemd. Wauw, hier waren geen woorden voor.
Woensdag zou de president naar Kisumu komen om een agrarisch evenement te openen. Samen met onze Coach Tom en Millicent liepen we hier rond. Overal liepen natuurlijk bewakers. Het zag er eigenlijk uit, als een grote beurs met verschillende ''huisjes''.
Zelfs een huisje van de gevangenis. Hier werd ons van alles verteld over de gevangenis en er liepen zelfs gevangen rond. Deze moesten verschillende kluswerken doen. In Nederland zou je dit echt nooit zien. Maar zoals het hier in Kenia gaat kwam vandaag niet de president, hij zou morgen pas komen. Een paar dagen later hoorde wij dat hij helemaal niet meer is geweest, waarschijnlijk hebben ze dit alleen maar gezegd om mensen te trekken.
Smiddags zijn we naar het Obama's Kinderziekenhuis geweest. Het was goed om te zien dat er nog maar weinig kindjes lagen die je herkende van vorige week. De kindjes die er nog wel waren van vorige week zagen er beter uit en vonden het weer leuk dat we langs kwamen. Samen met Kirsten ben ik heel het ziekenhuis door geweest om ieder kindje te voorzien van een ballon en vele stickers. Voor een lach van een ziek kindje doe je toch alles. Nadat we alle kindjes gehad hadden liepen we weer terug naar Inge en Mandy waar net een kindje het infuusje uit zijn hand had getrokken. Meteen naar de zuster toe maar ze zei dat we het maar gewoon moesten afdrukken en dan zou ze als ze tijd had weer een nieuw infuusje prikken. Zelfs toen we het kind in onze armen mee terug namen naar de afdeling, had niemand ''tijd'' om ons te helpen.Ongelofelijk, dat ze hier in Kenia er zo mee om gaan.
Donderdag zijn we naar de Immigration gegaan om ons visum nog voor de laatste dagen te verlengen. Nog een bezoekje gebracht aan de stage van Kirsten en de vorderingen gezien voor onze sponseractie.
Vrijdag was alweer het teken van het laatste weekendje met zn 4e. Dat moesten we natuurlijk wel goed afsluiten dus zijn we naar Kiboko Bay, een ressort geweest. Een zwembad met een prachtig uitzicht op een groot meer met nijlpaarden.
Zaterdag en zondag weer een bezoekje gebracht aan de massaai markt, lekker geluncht en gezwommen.
Maandag ons eerste dagje op de labour ward (bevallingsafdeling). Ik stond op een kamer waar verschillende vrouwen liggen. Aan de ene kant van de kamer liggen de vrouwen die net bevallen zijn en aan de andere kant de zieken vrouwen. In de ochtend nog een keizersnede gezien. Deze keer deed een vrouwelijke chirurg ''de bevalling'' binnen een half uur was ze helemaal klaar terwijl de mannelijke chirurg hier 1,5 uur over deed. In de middag nog 2 bevallingen gezien op de natuurlijke manier. Bij een bevalling ging het op een gegeven moment behoorlijk fout. Bij het kindje zat de navelstreng rond zijn nekje waardoor hij zeker de eerste 10 minuten niet reageerde. Meteen werd er (door de student die de bevalling deed) de zuster erbij geroepen. De beademingspomp was alleen te groot en een kleinere konden ze niet zo snel vinden, ze was er een beetje mee aan het stuntelen. Meteen werd ze overgenomen door een andere zuster. Toen we eenmaal van de schrik bekomen waren hadden we alle 3 ook zoiets ga maar aan de kant wij doen het wel. Gelukkig begon het kindje op een gegeven moment te huilen dus was het reanimeren niet meer nodig.
De rest van de week hebben we meerdere bevallingen en keizersneden gezien. Het is en blijft mooi en indrukwekkend om te zien. De eerste schreeuw van het kind of om te zien hoe het kindje vecht voor zijn leven. Ik heb hier zo veel geleerd.
Donderdagochtend zijn we voor de laatste keer naar stage gegaan. Raar om ook deze stageperiode af te sluiten. We hebben hier zoveel geleerd en mogen zien. Bij de overdracht hadden we nog een afscheidswoordje gedaan waarop iedereen voor ons ging dansen en zingen. Haha dit zijn zulke leuke dingen die ik echt niet snel zal vergeten. Gelukkig hebben ze mij ook dit liedje geleerd, dus word het regelmatig hier in huis gezongen.
In de middag zijn we naar de luturnschool geweest. Ons sponserproject is bijna afgelopen en alles is zo ver als klaar. Vandaag zou de overdracht zijn vanuit ons naar de Luturnschool. Verschillende mensen waren hierbij aanwezig. Ook kregen we vanuit de school als bedank een soort certificaat. Ik ben blij dat we aan deze school ons sponsergeld hebben besteed.
De bedden zagen er goed en stevig uit. Hopelijk is deze week het laatste bed nog af en het hekwerk.
Vrijdag ben ik samen met Inge voor de laatste keer terug gegaan naar Rangala om afscheid te nemen van de Boys en Girlsschool. Het voelde weer vertrouwd en als thuiskomen om daar te lopen. Wat een verschil en wat een rust. Eerst nog even een bezoekje gebracht aan onze kleine vriendjes in het babyhome. Het was zo leuk om te zien dat ze je nog herkende. Hierna even langs de Boysschool waar Inge stage had gelopen. Leuk om haar collega's te zien en het typische keniaanse eten. Nadat we daar afscheid hadden genomen, gingen we naar de Girlsschool. Wauw, leuk om de collega's weer te zien, vele leraressen hadden een andere pruik dus het was weer even wennen om iedereen te zien. Natuurlijk weer een bezoekje gebracht aan klas 3. De lerares was alweer ziek dus zaten ze zonder lerares. Wat had ik de neiging om hier weer voor de klas te gaan staan. De klas klapte, gilde en juichten allemaal om ons te verwelkomen. Geweldige klas. Ik heb hier zo'n geweldige stageperiode gehad. Nadat we van iedereen afscheid hadden genomen liepen we weer terug naar de busplaats. We hadden net de bus gemist, maar eigenlijk vonden we dit niet zo erg. Voor de laatste keer de Keniaanse bustijden, de bus die te vroeg of te laat komt of soms wel helemaal niet. We zijn aan de kant van de weg gaan zitten om voor de laatste keer de indrukken van Rangala in ons op te nemen. Een half uurtje later kwam er een bus langs en zijn we vertrokken naar Kisumu. Vol blauwe plekken van de slechte weg kwamen we aan in Kisumu. Bij aankomt in Kisumu zijn we opgehaald door Tom, Kirsten en Mandy en zijn we door gereden naar de Luturn. Het laatste bed en het hekwerk was af dus konden we het eindresultaat gaan bewonderen. Het is echt mooi geworden, ik hoop en denk zeker dat het goed gebruikt gaat worden.
Vandaag hebben we een afscheidsfeestje gehouden voor het personeel hier op de compound, Sammy onze tucktuck chauffeur en natuurlijk onze Keniaanse coaches Consolata en Millicent. Vandaag ging eindelijk Paul, een wees uit het Babyhome naar zijn adoptiemoeder Consolata. Iedereen kende hem natuurlijk uit het Babyhome dus het was leuk dat hij erbij was. Het was een leuk feestje, toch vond ik het raar om deze mensen nog maar een paar keertjes te zien voordat we maandag naar Narobie vertrekken.
Over een paar dagen vertrekken we alweer naar huis. Het is ontzettend dubbel, leuk om iedereen thuis weer te zien maar weer zoveel dingen die je hier achterlaat. De band die je met de meiden hier hebt opgebouwd. Alle dingen die je ziet en geleerd hebt, het leven hier. De mensen die je hier hebt ontmoet. Ik ga het allemaal missen maar ik ben zo blij dat ik deze kans heb gehad om 3 maanden van dit land te mogen genieten!! We gaan van de laatste dagen ontzettend te gekke dagen maken!!! Tot over een paar dagen weer in Nederland.
Liefs Danick
-
28 Juli 2012 - 20:39
CoMu:
He Danique, wat een knots van een verslag zeg. Weer veel meegemaakt en dan nu de laatste dagen. Goed dat je 2x een goede stage hebt kunnen afsluiten.
Ik wens je nog een fijne reis en tot ziens. Groetjes... -
28 Juli 2012 - 21:20
Jeroen En Miranda:
hoi lieve danick,
wat maak je toch mee daar allemaal.daar kun je verder mee hier in nederland met al deze ervaringen.nog een paar leuke dagen in nairobi en dan moet je toch echt weer verder hier zonder je ZUSSEN.dat gaat nog wennen worden maarja ,iedereen is in de buurt.ik hoop dat het afscheid van alles en iedereen niet te zwaar wordt maar jullie zullen elkaar wel steunen waar nodig is,dat weten we zeker.we wensen jou samen met iedereen nog een paar fijne dagen en bedenk maar dat er veel mensen waar je om geeft op schiphol staan te wachten.wij zullen er zeker zijn.groetjes jeroen en miranda -
28 Juli 2012 - 22:10
Tante Ria & Oom Dick:
Hallo Danick,
Wat heb je toch veel meegemaakt en wat is de tijd snel gegaan! Met een "rugzak" vol ervaringen en herinneringen kom je over enkele dagen alweer naar Nederland. Geniet van de laatste momenten. Een hele goeie terugreis hé. Groetjes van ons allemaal. -
28 Juli 2012 - 22:34
Bert En Carla:
Hoi Danick,
Je heb weer veel meegemaakt in deze periode. Zoals je zelf al zegt is het prachtig dat je deze kans
hebt gehad dat je dit alles hebt mee mogen maken. De tijd vliegt, ook in Kenia.
Geniet daar nog van de laatste dagen samen en van alles in Kenia. Alvast een goeie terugreis... -
29 Juli 2012 - 09:49
Ha Danickske,:
Het zit er weer op meid .Een mooie ervaring rijker die in je achterzak blijft zitten voor heel je leven.
Geniet nog van de laatste dagen daar en we zien je weer in sprundel.
de groetjes Peter en Marlies -
29 Juli 2012 - 10:55
Tante Adje En Oom Jac:
Hallo Danick,
Leuk om je verslag weer te lezen en wat heb je weer veel meegemaakt.
Geniet nog van je laatste dagen in Kenia en een goede terugreis gewenst.
Tot ziens,
groetjes Oom Jac en tante Adje -
29 Juli 2012 - 20:29
An En Bushbaby:
Yezz, pinksister, als ik dat zo lees heb jij zelf wel haast een van de grootste bevallingen"" achter de rug..!!Een knots van een multi-culti kind met als eigenschappen inzet, volharding,humor, zelfstandigheid en een super groot warmkloppend hart!! Wat heb je dit allemaal geweldig gedaan!!Heel veel plezier die laatste dagen en een hele goeie thuisreis!!Veel liefs!! -
30 Juli 2012 - 11:49
Je Kleine Zus:
lieve zus,
Donderdag kom je weer ein-de-lijk naar huis! Als je weer hier bent zul je wel heel veel te vertellen hebben, net als ik hihi :). Maar ik ben super trots op jou dat jij dit gedurft heb, en al die stoere dingen heb gedaan. Heel veel plezier de laatste dagen nog, en tot donderdag! je kleine kuddie! xxxxxxx -
30 Juli 2012 - 16:30
Anny Jos En The Kids:
Hallo Danick
nog een paar dagen je kunt aan de terugreis beginnen. Geniet nog even van de laatste dagen en de laatste loodjes. Leuke verslagen heb je gestuurd hoor Danick. We zien je nu weer snel. Goede reis terug.
Veel groeten van ons -
30 Juli 2012 - 20:08
He Danick:
nog even genieten daar van je prachtig avondtuur tot van de week de sweepjes -
01 Augustus 2012 - 10:00
Adriënne:
Hai Danick,
Ik ben weer in Nederland, onvoorstelbaar. Het is fijn mijn familie weer te zien en al vast een paar vrienden. Tegelijktijd is het best moeilijk hier te zijn. Mijn hoofd is nog in Kenia. Moeilijk uit te leggen maar dat ga je zelf nog wel ervaren. Ik wens jou en iedereen net zo'n prettige vlucht als ik had. Sterkte met het wennen en we zien elkaar. Lieve groet, Adriënne
-
03 Augustus 2012 - 08:23
Conni:
Hoi Danick,
Als je dit leest ben je weer terug in Nederland. Laat iedereen genieten van je verhalen. Ik hoor ze graag als je weer op school bent, maar geniet eerst nog lekker van je welverdiende vakantie.
Groetjes, Conni
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
