De laatste dagen in Kenia

Joehoee,,

Daar is tie dan alweer mijn laatste reisverslag. Ondertussen ben ik alweer 1,5 week thuis. Wat is de tijd in Kenia voorbij gevlogen zeg. Zulke leuke momenten heb ik daar beleefd, veel gezien en gedaan, leuke mensen ontmoet en veel geleerd. Ik heb genoten!!

Zondag, vandaag moesten alle koffers ingepakt zijn zodat we maandag vroeg in de ochtend konden vertrekken naar de hoofdstad Narobie. Met hulp van mijn huisgenoten is het gelukt om mijn twee koffers in te pakken, nu maar hopen dat ze niet te zwaar zullen zijn op het vliegveld. Want ik zou niet weten wat ik eruit moet halen. In de ochtend zijn we naar Mama Nigina gegaan. Alle kleding die we hier willen laten hebben we naar dit weeshuis gebracht. Alles werd goed bekeken en gesorteerd. De kinderen moesten in de zaal gaan zitten op de gesponsorde banken. Het hoofd van het weeshuis liet steeds de kleding zien en deze konden de kinderen dan komen halen. Vele broeken, shirtjes en hemdjes in allerlei kleuren kwamen langs. De jongens vonden de meidenkleren ook wel leuk en alle roze hemdjes waren zo weg. Nog even lekker met de kinderen gespeeld en hierna was het toch weer echt tijd om naar huis te gaan voor de laatste dingen op te ruimen en nog een laatste plons te nemen in het zwembad.
Savonds zijn we nog gezellig met z'n alle uit gaan eten. Onze coaches hadden een leuke korte speeds voor iedereen voorbereid. Nog een leuk muziekinstrument gekregen met onze Keniaanse naam erop. Ook wij als groep hadden iets bedacht. Met een leuke groepsfoto zijn we naar een ''schilder'' gegaan die deze foto op doek heeft geschilderd. Met nadruk hebben we gezegd dat hij niet te groot mocht zijn want hij moest nog in de koffer passen. Volgens mij dacht deze ''schilder'' dat de koffers tegenwoordig 2 meter lang zijn haha. Het is een mooi doek geworden. Na deze avond was het ook tijd om van Sammy afscheid te nemen. Overal heeft hij ons naar toe gebracht, hij probeerde altijd zo veel mogelijk Nederlands met ons te praten haha. Leuke momenten gehad in de tucktuck.

Maandag was het dan zover de busreis naar Narobie. Alle koffers stonden buiten al klaar. Afscheid genomen van Maikel de bewaker, raar dat je niet meer iedere morgen Goodmorning roept als je naar stage loopt. Zo vreemd om deze vertrouwde omgeving te verlaten. Eenmaal in de bus vliegen af en toe de koffers ons om de oren, maar ach dat hoort er nu eenmaal bij met zulke wegen haha. In de middag zijn we gestopt bij Helss Gate. Hier gingen we tussen de kloven door lopen en klimmen en klauteren natuurlijk. Wat was ik blij met de meiden en natuurlijk de gids die riepen Danick je voet hier, en nu daar. Toch kon het niet anders dat ik mijn voeten natuurlijk weer andersom had staan, oee en toen moest er gewisseld worden van voet. Was blij dat ik beneden stond!! Maar het was de moeite waard geweest want was het mooi zeg! Na dit mooie avontuur reden we verder met de bus naar ons hotel Jupiter in Narobie. Even snel iets gegeten en vervolgens snel naar bed. We sliepen al voordat we ons hoofd weggelegd hadden volgens mij.

Dinsdag, lekker met z'n alle ontbeten en hierna zijn we naar het olifantenweeshuis gereden. Kleine en grote olifanten gezien die de fles kregen, wat waren ze mooi om te zien. Monique die naast mij stond zag op een gegeven moment de olifant van wel heel dichtbij haha.
Hierna zijn we doorgereden naar een groot winkelcentrum. Zo, we keken met z'n alle onze ogen uit. Oja zo zag een winkelcentrum eruit, gek om al die winkels te zien en geen vrouwen die aan de kant van de weg zitten om kleding te verkopen. Tegen de middag zijn we ergens gaan zitten om iets te eten. Verschillende restaurants kwamen met hun menukaart aan. Zo konden we allemaal eten wat we wilde, de ene chinees, de ander een hamburger van alles. Makkelijk. Nog even terug naar het hotel om alle sieraden en tassen achter te laten want we gaan een bezoekje brengen aan de sloppenwijken. Hier wonen ruim 1 miljoen mensen, en vele ziektes zoals HIV en Malaria komen hier geregeld voor. Kindersterfte komt hier zo veel voor. Onvoorstelbaar! Het is uitkijken waar je loopt, zoveel vuil water en plastic op de grond. Alles is op elkaar gebouwd en het is niet voor te stellen dat deze mensen hier kunnen leven in een van golfplaten gemaakt huisje. Maar wat me opvalt, de meeste mensen hebben een lach op hun gezicht. De kinderen hoor je om je heen roepen: Mzungu (blanke), how are you?
Het klein beetje Engels wat deze kleine kinderen kunnen maar o zo leuk! De verbaasde gezichtjes als je in hun eigen taal Kiswahilie vraagt hoe het met hun gaat. In die 3 maanden hebben we natuurlijk ook een paar woordjes geleerd. Onze gids laat ons een school zien midden in de sloppenwijk. Wat ziet het er goed uit zeg. Wanneer een vrouw hier bijvoorbeeld kookt of schoonmaakt mag het kind hier gratis onderwijs volgen. Ook krijgen we een ruimte te zien met verschillende sportapparatuur. Verschillende projecten om kinderen te laten sporten. Op een gegeven moment waren er een aantal kindjes die met ons mee liepen. Deze kindjes heb ik een Keniaans liedje geleerd wat ze mij in het ziekenhuis hebben geleerd. Haha wat vonden ze dat apart dat ik als blanke hun een liedje leerde in hun taal. Die lachende gezichtjes wauw! Diep onder de indruk zijn we terug gegaan naar ons hotel.

Woensdag, een dagje tussen de wilde dieren. Op tijd uit bed en met het busje zijn we het park ingereden. In het begin zagen we niet echt veel dieren. Op onze eerdere safari hadden we nog geen neushoorn gezien, dus deze stond nu hoog op ons verlanglijstje. Ja hoor in het laatste uurtje dat we in het park zouden zijn, zagen we daar moeder en kind. Wauw!!
Op een gegeven moment stapte we uit het busje om onze benen te strekken, de buschauffeur liet de bus open staan. Binnen enkele minuten zat er een aap in de bus die mooi een broodje mee pikte. Nog giraffe gezien die mooi voorbij de auto kwamen gelopen. Na deze dag vol met wilde dieren zijn we op tijd gaan slapen. Morgen vertrekken we weer richting Nederland.

Donderdag, om 4 uur stond de wekker van Inge en mij. Raar om na al die maanden morgen in mijn eigen bed wakker te worden. Geen 3 kei gezellige meiden meer om me heen als je wakker word. Wat had ik slecht geslapen en wat was ik zenuwachtig om naar huis te gaan. Zullen mijn koffers wel goed zijn, zullen we vertraging hebben en hoe zal het zijn om iedereen thuis weer te zien?? Bij aankomst op het vliegveld de koffers door de scan heen en hup naar de incheckbalie. Mijn koffers waren goed en we konden zo door lopen. Voordat we het wisten zaten we in het vliegtuig en waren we alweer geland op Schiphol. Door welke aankomsthal moeten we nu? 3 of 4? Nou we gaan maar door aankomsthal 4, en ja hoor iedereen stond natuurlijk bij aankomsthal 3 maar dat kon de pret niet bedrukken. Toen ze ons eenmaal zagen was het rennen geblazen. Daar waren ze weer paps, mams, Vera en Léonie. Wat was het leuk om iedereen weer te zien na 3 maanden. En wat was iedereen bruin! Na het weerzien met iedereen kwam natuurlijk ook een afscheid van de coaches en de meiden. Zo dubbel, maar dit leuke avontuur met z'n alle pakt niemand ons meer af.
We hebben een top tijd gehad met z'n alle!


Ik heb geen moment spijt gehad van deze tijd in Kenia. Iedereen bedankt voor de leuke reacties, en de sponsors bedankt voor de bedden en het hekwerk op de Luturn school. Bedankt iedereen!

Liefs Danick