Een hele leuke stageweek

Wauw, zo veel ervaringen!

Vorige week had ik de hele week op kamer 22 gestaan waar vrouwen komen wanneer ze zwanger zijn. Er wordt dan gekeken of het kindje in de juiste positie ligt en of het hartje goed klopt.

Vorige week was er een presentatie gegeven en als dankje deden ze een soort dansje en gingen ze zingen. Leuk om te zien dus ik wilde weer terug op de bank gaan zitten maar ik ging bovenop mijn tas zitten en hier schrok ik van dus Mandy lag helemaal dubbel. Ja hoor ik weer een stik rode kop natuurlijk, en de hoofdzuster die vroeg of dat ik het dansje wel leuk vond. Tuurlijk vond ik het leuk, en meteen gevraagd of dat ze dit mij ook wilde leren.

De volgende ochtend was het dan zover. Een zuster had voor mij het liedje op papier geschreven en er moest natuurlijk wel geoefend worden. Dit was helemaal niet erg om te doen haha, heb de hele ochtend dit liedje in mijn hoofd gehad. Op een gegeven moment moest ik iets halen op de gang dus ik liep met een vaartje naar de gang, loop ik bijna tegen een gevangenisbewaker aan met zo'n groot geweer. Pff ik schrok stik erg, bang dat het geweer af ging haha. Ja hoor ik kreeg mijn eerste patiënt uit de gevangenis. Die bewaker de hele tijd over mijn schouder meekijken, ik kreeg er gewoon de kriebels van. De patient zat buiten op de gang te wachten totdat ze geholpen werd en was niet geboeid of iets. Achteraf vond ik het toch wel gaaf dat ik een patient had behandeld uit de gevangenis. Dat zal ik in Nederland niet zomaar zeggen.
De volgende patiënt, meisje van 14 jaar meer dan 30 weken zwanger. De meisjes zijn vaak zo jong, onvoorstelbaar.
Smiddags ben ik samen met Inge gaan kijken bij de danswedstrijden. Tussen verschillende scholen is er onderling een wedstrijd georganiseerd. Iedere keer gaan de 1e en de 2e door naar de volgende ronde, dit is steeds in een ander plaatsje. De Girlsschool in Rangala waar ik eerder stage heb gelopen was ook tot deze ronde gekomen. Ontzettend genieten om hier weer te zijn, de collega’s en de meisjes weer te zien van de Girlsschool. Alle dansjes en liedjes weer te zien en te horen, we waren weer even terug in het sfeertje van Rangala. De meiden zijn door naar de volgende ronde wat betekend dat ze door mogen naar de wedstrijd in Narobie. Veel meiden hadden nog nooit Kisumu gezien en nu gaan ze naar de hoofdstad toe, voor die meiden is dat zo gaaf. Wat was ik trots zeg, ze hebben het maar mooi gedaan met zn alle.

Ook heb ik van de week geleerd om bij een zwangere vrouw te voelen of dat het kindje in de juiste positie ligt en hoeveel weken ze zwanger is. Echt mooi om te doen, vond het in het begin ook even wennen om echt het kindje zo te voelen. Heb ook iedere keer geluisterd naar het hartje. Mooi om te horen zeg. Dit gebeurt trouwens allemaal zonder elektronica.
Smiddags zijn we met Kirsten meegegaan naar de Luturn school. Een school voor kinderen met een beperking. Ik had mijn ballonnen meegenomen en dit vonden ze fantastisch. Het was zo mooi om te zien hoe dat de kinderen op je reageerde. Allemaal anders maar allemaal op 1 school. Even lekker gek met ze gedaan en hierna hebben we een rondleiding gekregen omdat we hier eventueel iets gaan sponsoren.

De volgende dag heb ik op room 16 gestaan. In deze kamer behandelen ze vrouwen die gesteriliseerd willen worden, implantaten in hun arm willen zetten, vrouwen die gescreend worden voor baarmoederhalskanker etc.
In de agenda stond dat er vandaag een vrouw zou komen voor een sterilisatie maar de zuster was niet aanwezig waardoor ze naar huis werd gestuurd en volgende week moet ze terug komen. Hopelijk zien we dan de sterilisatie want we zijn wel heel erg benieuwd. Wel hebben we gezien hoe dat ze implantaten uit een arm worden verwijderd. Dit was interessant om te zien. Ook hadden we nog een patiënt die langs kwam voor een screening voor baarmoederhalskanker. Als ze naar deze kamer komen is het vaak al foute boel. Dit was ook goed te zien tijdens het uitstrijkje. Toch hebben we hier heel veel van geleerd.

Donderdag heb ik samen met de zuster in kamer 20 gezeten. Hier doen ze HIV testen. Iedere zwangere vrouw die voor de eerste keer komt word gecontroleerd. De zuster heeft mij geleerd om HIV testen te doen, dit doen ze door middel van vingerprikken alleen dan net weer iets anders dan in Nederland. De zuster was zo goed in de omgang met de patienten. Hier in Kenia word er maar weinig met de patient gecommuniceerd en alles moet snel. Deze zuster nam de tijd voor de patient en legde uitgebreid uit wat HIV is en wat het behandelplan is, dat het belangrijk dat de man ook getest word en dat ze altijd langs mogen komen. Deze ochtend was erg indrukwekkend, een meisje van19 met HIV, verschillende zwangere vrouwen met HIV. Iedere keer het ongeloof en de spanning bij de 2e test.
Smiddags zijn we naar het Obama kinderziekenhuis gegaan. Dit ligt naast het ziekenhuis waar we stage lopen en ons plan was om hier de kinderen te gaan schminken. We hadden in een aparte kamer ontzettend veel ballonnen opgeblazen, tekenpapier en potloden weggelegd, en een schminkhoekje gemaakt. Met zn alle gingen we naar de kindjes toe en al snel gingen we met een clubje naar de kamer toe. In het begin was het even wennen voor de kinderen, ze kennen dit totaal niet maar al gauw was iedereen wat losser. Er kwamen zelfs moeders hun kind brengen, ze vonden het zo leuk dat we dit deden. Al snel hadden alle kinderen wel iets leuks op hun hand of wang geschminkt. Zo leuk om de lachende gezichtjes te zien, even genieten. Onze coaches Ans en Tom waren ook met ons meegegaan en ook hun waren lekker gek aan het doen met de kinderen. Zo leuk om dat allemaal te zien. Toen we de kindjes aan het eind van de middag weer terug brachten naar de afdeling, kregen we vele leuke reacties van de moeders en het personeel. We zijn zeker van plan om dit volgende week nog vaker te gaan doen.

Vrijdagochtend zijn Mandy,Inge en ik naar Mama Nigina gegaan. Een weeshuis voor kinderen in verschillende leeftijden. Mandy ging hier verschillende keukenspullen sponsoren, samen met de eigenaresse Mary zijn we op pad gegaan. De winkel was beschermd met verschillende ijzeren spijlen. Je kon niet rondlopen in de winkel, je zei wat je nodig had en dan kwamen ze met verschillende soorten aan. Apart om te zien. Na het lijstje afgewerkt te hebben we de tucktuck weer terug gepakt. We waren benieuwd of dat alles wel zou passen in 1 tucktuck,maar dit paste! Smiddags zijn we weer terug gegaan om de gesponsorde banken en tafels af te leveren. Deze werden meteen gebruikt, wat waren ze dankbaar zeg!

Eerst wilde ik van mijn sponsergeld lesmateriaal kopen voor op de Girlsschool en verschillende spullen voor in het ziekenhuis. Nu ik hier allebei stage heb gelopen, ben ik erachter gekomen dat ze dit eigenlijk niet nodig hebben. Ik vind het belangrijk om mijn sponsergeld zo goed mogelijk te besteden. Vandaar dat ik een ander doel heb gekozen.
Van mijn sponsergeld ga ik samen met Kirsten, Mandy en Inge 10 stapelbedden en een hekwerk voor de deuren sponseren op de Luturnschool. Dit is een school/weeshuis voor geestelijke beperkte kinderen. Kinderen met autisme, kinderen die op straat zijn gezet en hierdoor een achterstand hebben opgelopen en kinderen met het syndroom van down.
Er zijn niet genoeg bedden en daarom willen wij 10 stapelbedden sponseren. Wanneer de kinderen vakantie hebben kan de eigenaresse Mary deze kamers weer verhuren zodat ze voor de school weer wat geld verdiend. De meisjesslaapzaal is boven op de eerste verdieping. De deuren zijn van ijzere spijlen waar ze zo doorheen kunnen klimmen en van de eerste verdieping kunnen vallen. Daarom hebben we hekwerken gemaakt zodat dit hopelijk niet meer kan gebeuren. Alle materialen zijn gekocht en ze zijn nu bezig met alles te maken.
Mary en de kinderen zijn erg blij en dankbaar voor de spullen! Alle sponsers bedankt namens de Luturn school!!!

Liefs Danick